GEBLAAT ZONDER WOL

Eerlijk? Ik was mijn inspiratie heel even kwijt. Iets over de nieuwe zwarte schapen van de familie? Geen optie, want bokkige woke-predikers zouden het verkeerd kunnen interpreteren. Een leuke anekdote over onze nieuwe lading brandhout voor de winter? Nope, niet duurzaam genoeg. Dan maar het boeiende verhaal over de succesvolle symbiose tussen onze mannelijke en vrouwelijke kiwiplant? Vergeet het, zonder X is er geen bal meer aan. En als ik mijn innerlijke zielespinsels té openlijk op tafel gooi, vervolg ik wellicht mezelf voor inbreuken op mijn privacy.

Welkom in de nieuwe realiteit! Toegegeven: ook ik zondig(de) en besef dat het soms anders en beter moet. Mea culpa. Maar zijn we samen met onze onschuld, vooral niet onze eenvoud kwijt? De gave van het gezond verstand en het normaal doen. Ook tegen elkaar. We schreeuwen om verdraagzaamheid, maar zijn vergeten wat basisrespect betekent. Ons online alter ego beweert te houden van de simpele dingen in het leven, maar in realiteit zien we alles groots, snel en hyperluxueus. Neen, vroeger ging zeker niet alles beter. Maar geluk was wel nog oprecht en heel gewoon.

Wat leefden ze eenvoudig toen. In simpele huizen met wat groen. Ik zing Sonneveld te midden van een eindeloze zonnebloemenzee. Gelukkig bleef de tijd in deze streek een beetje stilstaan. Mensen zijn wel mee, maar lijken nét iets sneller tevree. Auto's blinken uit in bescheidenheid, woningen beperken zich tot de essentie en het dagmenu van het plaatselijke restaurant stokt al jaren op veertien euro. Hier verzamelen bewoners van elke rang en stand. Ze kraaien niet naar wie of wat je bent, maar klinken al tegen de noen op de schoonheid van het bestaan. In alle égalité et fraternité.

Ooit haalt de werkelijkheid me opnieuw in. En zal ik ook in dit stukje vergeten land mijmeren over de gewoonheid der dingen, het kunnen zijn wie je bent en het gebrek aan uiterlijk vertoon. Wie weet vlucht ik dan weer verder. Naar een plek waar de tijd die grondlaag nóg hardnekkiger bevroor. Waar ik op mijn bescheiden manier bijdraag aan een betere wereld. Ver weg van het eindeloze geblaat zonder wol en zo kort mogelijk bij mezelf. Ik weet het wel: teruggrijpen naar eenvoud is niet de oplossing voor ál onze problemen. Maar het is zeker en vast een goed begin. Zelfs van het einde.